لما كنا صغيرين.....

i wrote this topic bel lo3'a el 3ammeya 3shan felt enha kda hatewsal lel bye2raha asra3 w o3zrony 3la kemeyet el nakad ely feha de

كان يا مكان ... كان فى مدرسة جميلة, كل اللى فيها أطفال ولاد ناس ومؤدبين ...

كانوا فى سنة أولى ابتدائى وكانوا كلهم أصحاب, بيلعبوا ويهزروا مع بعض وكان لو حد فيهم زعل من صاحبه, يروح يقوله فى وشه من غير مايتكلم عليه من ورا ظهره وبعديها يتصالحوا ويرجعوا تانى أعز اصحاب ...

الأطفال دول بعد كده كبروا وسنة بعد سنة كانوا بيعملوا صحاب جداد ويتعرفوا على ناس أكتر لحد ما وصلوا سنة سادسةابتدائى, هنا نقدر نقول انهم ابتدوا يبعدوا عن بعض شوية شوية, بس كانوا ساعتها برضو لسه أطفال ...

ججت سنة أولى اعدادىوابتدا فيها كل التغير, بقو اتعلموا يتكلموا على الناس من ورا ظهرهم وفى نفس الوقت يضحكوا فى وشهم, بدأ تفكيرهم يتغير, طريقة كلامهم اختلفت وكمان نظرتهم للامور, حاجة فيهم اتكسرت وكان من المستحيل انها ترجع تانى, الحاجة دى كانت البراءة والنقاء اللى كان جواهم, باب جواهم اتفتح وكان لا يمكن يتقفل تانى, الباب ده كان اللى بيفصل عالم الطفولة عن عالم المراهقة -أسوأ عالم ممكن يدخله طفل- ...
ساعتها الطفل بتاع امبارح بيلاقى نفسه فى عالم غريب عليه, بيحاول ينقذ نفسهبلأى طريقة عشان محدش يضحك عليه, مابيلاقيش حل غير أنه هو اللى يضحك على الناس...

بيتغير ويعرف اصحاب جدادوبيضطر يسيب أصحابه الهبل الطيبين بتوع زمان ...

بيمشى ورا الغلط وهو عارف انه غلط عشان مايتقالش عليه عبيط ...

بيفتكر انه كدة بيخدع اللى حواليه ويعاملهم بطريقتهم بينما هو من جوه شخص تانى طالما هو عارف انه يقدر اللى بيعمله فى أى وقت ويرجع تزى زمان ...

مابيبقاش عارف ساعتها ان الموضوع مش سهل كده زى ما هو فاكر وانه صع وانه هيبدأ يحب اللى هو بيعملوا ده واحدة واحدة لأن الغلط ممتع وجذاب والا ماكانش هايبقى غلط ...

بعدها هيلاقى شخصيته اتغيرت ومش هيعرف يرجع تانى الطفل بتاع زمان ولا حتى المراهق اللى من جوه قلبه طيب ...

هيتغير أوى وهيجرح ناس كتير أوى حتى لو مش قاصده لان دى بقت شخصيته وهينسى اى حاجة عن طفل برئ كان فى سنة أولى ابتدائى, بيلعب ويهزر ولو زعل يوم من صاحبه يروح يقوله وبعديها يرجعوا تانى أعز اصحاب...